Lifecity +4

Een app gebruiken om moeilijke gesprekken vlotter te laten verlopen, het klinkt misschien contradictorisch. Toch blijkt dat de gesprekstool die HOGENT-onderzoekers hebben ontwikkeld voor toepassing in de jeugdhulp, een grote meerwaarde heeft.

FAITH, dat staat voor ‘FAciliterende IT bij individuele begeleidingsgesprekken in de jeugdHulp’ is een praktijkgericht wetenschappelijk onderzoek dat nagaat hoe technologie ertoe kan bijdragen om kinderen te motiveren om in gesprek te gaan en moeilijke gesprekken in de jeugdhulp vlotter te laten verlopen. Doordat de app gegevens bewaart, kan hij ook bijdragen aan de continuïteit van de hulpverlening. Als een kind naar een andere instelling gaat of een andere hulpverlener krijgt toegewezen, is de informatiedoorstroming niet altijd optimaal. De app biedt daar ook een antwoord op.

Vanuit die probleemstelling ontwikkelden HOGENT-collega’s van Toegepaste Informatica in samenwerking met collega’s van Orthopedagogie en met communicatiebureau Karakters een gespreksinstrument in de vorm van een app voor tablet (al zijn in een latere fase wellicht ook andere toepassingen mogelijk). Die app helpt kinderen van 6 tot 12 jaar om uit te drukken waar ze mee zitten en hoe ze zich voelen. In een rechtstreeks gesprek met de hulpverlener verloopt dat immers soms stroef.

De app vervangt die gesprekken met de hulpverlener niet, maar verlaagt de drempel om open in dialoog te gaan. En dat heeft verschillende redenen, illustreert Joke De Wilde, die promotor is van het onderzoek: “Eerst en vooral zijn niet alle kinderen, zeker niet als ze in een getroebleerde situatie opgroeien, gemotiveerd om een gesprek te starten. Klassieke begeleidingsgesprekken zijn face-to-face en dat is vaak confronterend voor een kind. Mede daardoor zijn ze soms terughoudend om te vertellen wat er echt speelt. Met de app hoeft het kind niet naar de begeleider te kijken, maar samen concentreren ze zich op het scherm. En via dat scherm kan het kind de zaken gemakkelijker benoemen. Het is als het ware een breekijzer. De animatie van de app en de digitale context waar de kinderen van vandaag zeer vertrouwd mee zijn, zorgen ervoor dat ze zo’n begeleidingsgesprek veel leuker vinden.”

De app zelf, LifeCity genoemd, beeldt een stad uit waar het kind via een zelfgekozen avatar zich in kan verplaatsen. Zo is er een wolkenkrabber waar het kind zijn doelen kan weergeven, een cinema waar het zijn levensverhaal kwijt kan, een park waar het kan stilstaan bij de gevoelens waar het mee kampt, enz.

Bijkomend voordeel is dat de app de regie van het gesprek in de handen van de kinderen legt. Zij bepalen mee waar ze willen over praten en kunnen dat via de tablet aangeven. Ook hoe ze iets willen duidelijk maken, hebben ze zelf in de hand: de app laat bijvoorbeeld toe een tekening te maken of iets in te spreken.

Als een kind bijvoorbeeld een moeilijk dag heeft doorgemaakt op school en zich daardoor agressief gedraagt in de leefgroep, kan de app een uitlaatklep zijn om de emoties van dat moment onder woorden of in beeld te brengen en zo een deel van de spanning wegnemen.