Perfecte speeltuinen

Het valt niet mee om virtuele werelden voor kinderen te maken, maar dat zou je niet zeggen als je Toca Boca ziet. Binnen drie jaar is de Toca Life-reeks uitgegroeid tot acht geweldige sandbox-apps die gaan over dingen van school tot de boerderij.

We spraken met Petter Karlsson, een van de ontwerpers van de reeks, om te horen hoe het is om deze magische werelden te creëren en hoe hij met uitdagingen omgaat.

Wat was het oorspronkelijke doel van de Toca Life-games?
We wilden kinderen in verschillende rollen laten kruipen – spullen inpakken en op reis gaan. Maar we kwamen erachter dat kinderen juist graag hun dagelijkse leven naspelen! Dus nu laten we ze het verhaal creëren dat ze zelf willen. Of dat nu gaat over ontbijten, naar school gaan of verliefd zijn.

Als je een plek bouwt, hoe weet je wat je erin moet stoppen? Is er iets wat extra belangrijk blijkt te zijn?
We denken altijd na over wat relevant is voor het onderwerp en de context. Kinderen bedenken de stemmen voor de personages en geven betekenissen aan elk object - iets kleins als een koffiepot kan ontzettend belangrijk worden. Als we een huis bouwen, willen we licht en ramen, zodat we het verschil tussen dag en nacht kunnen laten zien. Kinderen vinden het ook erg leuk om dingen weg te gooien, niet omdat het opruimt maar omdat het leuk is, zeker als het iets is wat ze niet zouden moeten weggooien. Daar kun je weer een verhaal omheen bouwen. Zorgen dat er genoeg vuilnisbakken zijn is dus een van mijn topprioriteiten.

Laten we eens een paar specifieke apps bekijken. Wilden jullie met Toca Life: School school leuker te maken?
Absoluut. Zoals met alles gaat het erom kinderen controle te geven – helemaal in een omgeving waarin volwassenen, meer nog dan thuis, beslissen wat je mag doen. In deze game kun jij de leraar zijn. Op school zijn er zoveel geschreven en ongeschreven regels over hoe kinderen zich moeten gedragen, dat het heel gemakkelijk is iets te doen wat niet mag. Daar hebben ze veel plezier in. School is natuurlijk ook inspireren - het is de perfecte plek om dingen uit te proberen en verhalen te bedenken.

Toca: Life Hospital zit zo goed in elkaar. Van de kraamafdeling tot de röntgenscanners – en er is zelfs een hospicezaal. Waarom wilde je het over zo'n gevoelig onderwerp als de dood hebben?
De meeste kinderen krijgen in hun leven te maken met het ziekenhuis. Van hun geboorte tot een vaccinatie, of het krijgen van een broertje of zusje. Ze gaan erheen als ze gewond raken of ziek zijn. Dus we dachten dat het geweldig zou zijn om op deze manier het hele leven, van begin tot einde, te laten zien en je de kans te geven afscheid te nemen van mensen van wie je houdt – met name voor kinderen die iemand verloren hebben.

Kunnen we personages dood laten gaan, ze geesten laten worden? We hadden veel ideeën, maar besloten uiteindelijk om personages eenvoudig te laten inslapen zonder de snurkende geluiden die we elders gebruiken. We maakten een minimalistische en simpele kamer, die je mooi kunt maken met kaarsen en die totaal niet eng is. Zoals op alle plekken gaat het erom wat kinderen erin stoppen. Sommige kinderen willen spelen met het verliezen van een geliefd iemand, en we hebben geprobeerd dat zo te maken dat het anderen niet afschrikt.

Toca Life: Stable zoomt diep in op een heel specifiek onderwerp: paarden. Was het leuk om je zo sterk op één onderwerp te richten?
Zeker. Voor mij was het opwindend om een onderwerp onder de loep te nemen dat een groot deel van mijn moeders leven innam toen ze jong was. Ik wilde het goed doen, voor haar en de kinderen die vanaf hun zesde klusjes doen in de stallen. Het moest niet voelen als het dagelijkse leven. Voor paardenliefhebbers is de verzorging heel belangrijk, er zijn speciale borstels en andere spullen. We probeerden ook verschillende kostuums en zadels toe te voegen voor verschillende soorten paardrijden. Diep in het thema duiken was de enige manier om het goed te doen, en het maakte het leuk. Als je het dan test en merkt dat kinderen dingen herkennen, weet je dat je in je opzet geslaagd bent.

Hoe helpt het testspelen van een game jullie?
Soms denken we dat een idee werkt, maar je weet het pas zeker als je het getest hebt met kinderen. Neem het geheime laboratorium in de kelder van Toca Life: Hospital. Ik moest zeker weten dat de kinderen de machine zouden aanraken die nodig is om die kamer in te komen. De voermachine in Toca Life: Farm moest ook goed getest worden om te zorgen dat hij eenvoudig te begrijpen was.

Soms kun je ook niet voorzien wat kinderen grappig gaan vinden. Ik stopte een lift in een hotel in Toca Life: Vacation omdat ik dacht dat kinderen daar graag mee zouden spelen. Pas bij het testen ontdekte ik hoe hilarisch kinderen het vinden veel te veel mensen in zo'n lift te proppen. Werken met kinderen en ontdekken wat zij leuk vinden maakt alles wat ik doe zoveel leuker.

Waar houd je het meest van bij het maken van deze games?
Het klinkt gek maar ik krijg bijna tranen in mijn ogen als ik dit zeg. Het is het plezier van de kinderen, als ze een spel testen en als ze ons feedback geven. De wetenschap dat ons werk ertoe doet. Ik heb het idee dat we iets maken dat ze plezier geeft en tegelijkertijd belangrijk is omdat ze verhalen kunnen maken en kunnen spelen zoals ze willen. En net als bij elke andere baan werk je in een kantoor met mensen en is het soms moeilijk. Maar je leert en probeert jezelf te verbeteren. We zijn voortdurend bezig ons team te verbeteren, de manier waarop we omgaan met feedback, hoe we games testen hoe we apps maken.

Ik vind het ook fijn hoe we omgaan met diversiteit. We willen geen enkel kind buitensluiten. We willen ze het gevoel geven erbij te horen, zodat ze zichzelf en hun families in deze werelden kunnen plaatsten.

We streven altijd naar kwaliteit. Maar de waarde van het perspectief van een kind en het idee dat niemand zich buitengesloten voelt vormen hierin de sleutelbegrippen.