Een geweldig dom South Park-idee

Op de dag dat Trey Parker zijn South Park-en The Book of Mormon-medeschepper Matt Stone ontmoette – een moment dat een blijvende impact zou hebben op animatie, tv-comedy, muzikaal theater en het concept van sociaal commentaar – zaten ze, eh... computerspellen te spelen in Treys ouderlijk huis.

Het was in de jaren negentig. De Parkers hadden net een nieuwe computer gekocht en de jongens hadden een exemplaar van Doom weten te bemachtigen. Trey was ervan overtuigd dat de game de top van het menselijk kunnen vertegenwoordigde.

"Ik herinner me dat ik tegen Matt zei dat er een nieuw spel was waar geen enkele game ooit overheen zou kunnen gaan", zegt hij. "Het is gewoon écht. Dit ís het. Dit is virtual reality."

Maar inmiddels is gebleken dat games zich nog heel wat verder ontwikkelden – van enorme droomwerelden en onweerstaanbare MMO's tot spellen waarin je met vogels torens omkegelt. Sterker nog: ze evolueerden zelfs tot South Park: Phone Destroyer, de door Ubisoft gemaakte mobiele game die de duivels leuke personages van de serie en hun dialogen verplaatst naar een hectische kaartgevechten-setting.

Hun creatieve uitdaging: toegankelijk genoeg zijn voor een breed publiek, en toch brutaal genoeg om South Park te blijven.

"We zeiden tegen elkaar dat we geen zin hadden in een 'loop-door-South-Park-en-verzamel-muntjes'-spel", herinnert Parker zich, "vooral omdat dat precies is wat we belachelijk maken."

In het spel dat ze bedachten speel jij de hoofdrol als New Kid, een nieuwkomer in South Park, en help je Kyle, Stan, Cartman, Kenny en een reeks bekende figuranten om met elkaar te vechten. Een nieuwe update voegt ook plaaggeesten Terrance & Phillip toe aan de feestvreugde. En een losse single-player-modus leidt je door een verhaalgedeelte. "Je speelt nooit als Cartman of Stan of Kenny", zegt Stone. "Je speelt jezelf."

Die constructie was de oplossing voor het probleem hoe je iets nieuws aan trouwe South Park-fans presenteert en toch kunt leunen op alle personages die ze gedurende twintig jaar hebben leren kennen. "In de mobiele game laten we makkelijker figuren en gebeurtenissen terugkomen die we al in de serie gebruikten", zegt Stone. "Deze personages vormen de basis."

Net als een South Park-aflevering of -film vertelt het spel een verhaal met een begin, een midden en een eind. Het laat de huidige trend van oneindige gameplay dus links liggen.

In South Park: Phone Destroyer vermaken spelers zich met levendige en kleurrijke straatgevechten die zo ontworpen zijn dat er langzaam maar zeker oude bekenden opduiken – en aan de lopende band Cartman-eske beledigingen.

"We hebben vanaf het begin goed nagedacht over de toon", zegt Stone. "Dat ging niet over leeftijd of doelgroep of wat dan ook. Als je te maken hebt met sociaal commentaar over ras en politiek, dan móet je het goed doen. We kunnen een serie maken en dat is wat het is, maar dezelfde grappen of onderwerpen werken misschien niet op een telefoon waarvan het geluid uitstaat, terwijl je speelt in de trein of bus."

Het tempo dat is vereist om de game en de serie (om nog maar te zwijgen van The Book of Mormon) tegelijkertijd te maken, is behoorlijk op het randje van waanzin. Maar gelukkig is creatief multitasken niets nieuws voor deze gasten.

"Bij ons gaat het om een dom idee krijgen, iets dat echt belachelijk klinkt – en het dan gewoon doen", zegt Parker. "Toen mensen hoorden dat we een musical gingen doen, zeiden ze: waarom verspillen jullie daar jullie kostbare tijd aan? Ze geloofden het gewoon niet."

Stone stopt even. "Dus het enige wat we moeten doen, is nog meer stomme ideeën verzinnen."

South Park: Phone Destroyer™

Epische strijd in real-time!

Bekijk