Je leert de onzichtbare hoofdrolspeler van Unpacking kennen op een onverwachte manier: door haar te helpen een plek te vinden voor haar spullen.

In het eerste level richt je haar kinderkamer in. Zet haar gettoblaster op haar bureau en ontdek het leukste plekje voor haar knuffels. Jaren later trekt ze bij haar vriend in en kom je andere spullen tegen. Nu zijn het dvd's, een yogamat en keukengerei. Elke verhuizing luidt een nieuwe fase van haar leven in.

In Unpacking heb je emotionele intelligentie en ruimtelijk inzicht nodig om alles een plek te geven. Zo is het achteraf misschien een beter idee om die foto van een ex weg te stoppen in een kast in plaats van pontificaal op een dressoir te zetten.

Terwijl je grasduint in spullen die de hoofdrolspeler in de loop der jaren heeft verzameld, zie je haar ontwikkelen, afscheid nemen van oude identiteiten en haar ware ik omarmen. Je beleeft haar problemen en succesverhalen alsof je haar al jaren kent, terwijl je haar nog nooit hebt ontmoet.

Echt goede games laten je op de een of andere manier zien hoe belangrijk jouw relaties in de echte wereld zijn. Unpacking deed dat voor ons. We beseften hoe een beetje onbaatzuchtigheid – iemand helpen met het op orde brengen van spullen – een diepe band kan creëren.

Als je in het eerste level expres alles op de verkeerde plek zet, ontgrendel je het geheime speltype Dark Star, met vervormde muziek en aantekeningen die een heel ander type hoofdrolspeler suggereren. Vanaf dat moment is het de uitdaging om alles neer te leggen op de plek waar het niet hoort.

In het eerste level, dat zich afspeelt in 1997, pak je een speelgoedvarken uit dat elke verhuizing weer terugkomt en uiteindelijk met een strik om in een kinderkamer belandt.

Het idee voor Unpacking onstond toen de Australische ontwikkelaars Wren Brier en Tim Dawson samen gingen wonen. Het prototype dat ze ontwikkelden in hun vrije tijd werd uiteindelijk de tweede game van de indie studio Witch Beam.